Dusty trails, baking hot weather, big mountains. Absolutely brilliant riding.

I had the joy last week of riding in Crete, being treated to some properly technical off road loveliness in the hills of Kefala, west of Chania. And that’s thanks to Michalis (Mike – my guide) and Tassos at Ride Culture Café* in Chania itself.

The riding was great.

The mountains of Crete rise up steeply along much of the island. Though it was 35°C at sea level, there was still snow up on the peaks – they regularly do get a dumping through the winter and spring months.

The slopes are covered in olive groves which cling to the shingly mountain sides, and dotted here and there are lemon and orange trees prime for mid ride refreshment. Up on the higher slopes, the olives give way to shrub-land made up of a mix of spiky brush and oregano – the smell of which floods the senses as you ride. It’s a beautiful landscape of high, sun-soaked peaks and deep wooded valleys populated only by the odd farmer, herds of very warm looking sheep and lots of wary goats.

All in all, very different from riding in the UK. But then again, it wasn’t.

Stretching across the length of Crete is the E4 path, a European long distance walking route which starts in Portugal and passes through Spain, France, Switzerland, Germany, Austria, Hungary, Romania, Bulgaria and Greece. As we rode up the fire forest  er, shepherd tracks up the hills, Mike told me it was expected to bring walkers into the area but as it was so irregularly used it had fallen into disrepair; that there was only one person he knew who looked after it – him. A more perfect bit of singletrack you couldn’t wish for; sinewy, at parts flowy, at parts technical, the path hugged the steep slopes of Kefala. Over time, Mike had applied his skills as a landscape gardener to build in small kickers, bridges, small berms and drops to the trail to add to the already great fun natural features. At the end we quenched our thirst with some fresh, clean mountain stream water. Of course, a lot of his time is spent repairing bits of the the trail that have been washed away by the heavy rains that come through from time to time.

It really was a labour of love for him. Mike had also scouted the hills for even more of these singletrack sheep trails he could use to create great loops in the area. And that is all there is up there. Apart from the E4 and the shepherds’ tracks, there are no paths up on the high peaks, no bridleways, footpaths, byways or BOATS. Here in the UK our peaks have to be reinforced to cope with traffic; over in Crete a rainstorm washes the path away and you simply have a mountain side once more. That’s not to say there can’t be though. The farmers in the area were clearly supportive of Mike riding there – a couple we spoke to were concerned that he’d got in trouble in a snowstorm in winter and were all set to search for him. Another farmer insisted we took oranges from him to refresh us at the end of our ride. All talked to Mike like a grandson. It was great to be part of, even though I could only understand a handful of words.

 

So what’s stopping Mike leading the way and a network of trails emerging? Aside from time and money, there’s simply not enough people to get an effective community going. There’s a small number of races, and of course some riders – but nothing like here in the UK where we even have people riding up DH tracks we’re competing for space that much 😀

Mike estimated a community of perhaps 500 riders in Greece. 500. In the country. Yet he’s building trails and getting access (he’d succeeded in getting a pass from a national park to be able to ride out of hours!).

So let’s look to our shores. We have tens of thousands of riders in this country. Compared to Greece (national wage; €500. A month), we also have money. If we all apply the pressure in the right way, with the right people, we could really – I think – push for far better access for riders across the UK. Yes, it’s a different country, and yes there are different rules and stuff, but there’s way more of us now and if we get organised behind the likes of Peak District MTB , Ride Sheffield and Open MTB our tens-of-thousands-strong voice will be heard.

Maybe I’m still in holiday mode. Maybe the over the bars stack I had thanks to the reversed brakes has mucked up my cynical mind – but then maybe, just maybe, it takes a visit to somewhere that is a few years behind where we are with MTB in this country to make you realise just how far we have come and just how far we can go with a little bit of effort.

*Fancy a bit of Crete? I flew to Chania for about £150 return from Leeds-Bradford. Ride Culture cafe is in the Old Harbour area of Chania and an Ibis Mojo HD was €50 with a guide. €35 without. The cafe was also brilliant. They live biking. Now, before I get accused of this being simply an advert, it was a paid for ride I’d organised while I was on holiday and Ride don’t know I’m writing this. And it was so good I wanted you lot to consider going too and helping them build their community a bit – even if it’s a bit more global than perhaps they hoped for!

 

Ok – this may not work. Go go Google Translate!

Dusty μονοπάτια, ζεστό καιρό, μεγάλα βουνά. Απόλυτα λαμπρή ιππασία.

Είχα τη χαρά την περασμένη εβδομάδα στην ιππασία στην Κρήτη, αντιμετωπίζοντάς την σε κάποια τεχνικά ομορφιά εκτός δρόμου στους λόφους της Κεφαλά, δυτικά των Χανίων. Και αυτό είναι χάρη στον Μιχάλη (Mike – ο οδηγός μου) και στον Tassos στο Ride Culture Café * στα ίδια τα Χανιά.

Η ιππασία ήταν μεγάλη.

Τα βουνά της Κρήτης ανεβαίνουν απότομα σε μεγάλο μέρος του νησιού. Αν και ήταν 35 ° C σε επίπεδο θάλασσας, εξακολουθεί να υπάρχει χιόνι πάνω στις κορυφές – παίρνουν τακτικά ένα ντάμπινγκ μέσα στους χειμερινούς και τους ανοιξιάτικους μήνες.

Οι πλαγιές είναι καλυμμένες με ελαιώνες που προσκολλώνται στις πλαγιές των βουνών και διακεκομμένες εδώ και υπάρχουν πορτοκαλιές λεμονιού και πορτοκαλιού για πρωινή ανανέωση. Πάνω στις ψηλότερες πλαγιές, οι ελιές δίνουν τη θέση τους σε θάμνους που αποτελούνται από ένα μείγμα ακανθώδους βούρτσας και ρίγανης – η μυρωδιά της οποίας πλημμυρίζει τις αισθήσεις καθώς οδηγείτε. Πρόκειται για ένα πανέμορφο τοπίο ψηλών, ηλιόλουστων κορυφών και βαθέων δασωμένων κοιλάδων που κατοικούνται μόνο από τον περίεργο αγρότη, κοπάδια πολύ ζεστού προβάτου και πολλά επιφυλακτικά αιγοειδή.

Συνολικά, πολύ διαφορετικά από την ιππασία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά και πάλι, δεν ήταν.

Η διαδρομή που διασχίζει όλη την Κρήτη είναι η διαδρομή E4, μια ευρωπαϊκή διαδρομή μεγάλων αποστάσεων που ξεκινά στην Πορτογαλία και διέρχεται από την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα. Καθώς βρισκόμασταν στο δάσος πυρκαγιών, ο βοσκός έβγαλε τους λόφους, ο Mike μου είπε ότι αναμενόταν να φέρει περιπατητές στην περιοχή αλλά, καθώς ήταν τόσο ακανόνιστα χρησιμοποιημένος, είχε πέσει σε χαλάρωση. Ότι υπήρχε μόνο ένα άτομο που γνώριζε ποιος το φροντίζει – αυτόν. Ένα πιο τέλειο κομμάτι του singletrack που δεν θα μπορούσατε να το επιθυμήσετε. Σθεναρά, σε μέρη ροής, σε τεχνικά μέρη, η διαδρομή αγκάλιασε τις απότομες πλαγιές του Κεφαλά. Με την πάροδο του χρόνου, ο Mike είχε εφαρμόσει τις δεξιότητές του ως κηπουρός τοπίου για να χτίσει μικρά kickers, γέφυρες, μικρά berms και πέφτει στο μονοπάτι για να προσθέσει στα ήδη μεγάλα διασκεδαστικά φυσικά χαρακτηριστικά. Στο τέλος κατακλύσαμε τη δίψα μας με λίγο φρέσκο, καθαρό νερό βουνού. Φυσικά, πολύς χρόνος δαπανάται για την επισκευή κομμάτια του ίχνους που έχουν ξεπλυθεί από τις έντονες βροχές που περνούν από καιρό σε καιρό.

Ήταν πραγματικά ένας αγώνας αγάπης γι ‘αυτόν. Ο Μάικ είχε επίσης ψάξει τους λόφους για ακόμη περισσότερα από αυτά τα μονοπάτια πρόβατα μονόπλευρων που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει μεγάλους βρόχους στην περιοχή. Και αυτό είναι όλο που υπάρχει εκεί. Εκτός από τις διαδρομές του Ε4 και των βοσκοτόπων, δεν υπάρχουν διαδρομές πάνω στις ψηλές κορυφές, δεν υπάρχουν δρομολόγια, μονοπάτια, διαβάσεις ή ΣΚΑΦΗ. Εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο οι κορυφές μας πρέπει να ενισχυθούν για να αντιμετωπίσουν την κυκλοφορία. Πάνω στην Κρήτη μια βροχή καταιγίδα ξεπλένει το μονοπάτι και απλά έχετε μια πλευρά βουνού για άλλη μια φορά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Οι αγρότες στην περιοχή υποστήριζαν σαφώς τον Mike που οδήγησε εκεί – ένα ζευγάρι που μιλήσαμε ανησυχούσε ότι είχε πρόβλημα με χιονοθύελλα το χειμώνα και όλοι ήταν έτοιμοι να τον αναζητήσουν. Ένας άλλος αγρότης επέμενε ότι πήραμε πορτοκάλια από αυτόν για να μας αναζωογονήσουν στο τέλος της διαδρομής μας. Όλοι μιλούσαν με τον Μάικ σαν εγγονός. Ήταν υπέροχο να είμαι μέρος, αν και μπορούσα να καταλάβω μόνο μια χούφτα λέξεων.

Τι σημαίνει να σταματάει ο Mike να οδηγεί τον δρόμο και να αναδύεται ένα δίκτυο διαδρομών; Εκτός από το χρόνο και τα χρήματα, απλά δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι για να αποκτήσουν μια αποτελεσματική κοινότητα. Υπάρχει ένας μικρός αριθμός αγώνων, και φυσικά μερικοί αναβάτες – αλλά τίποτα όπως εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έχουμε ακόμη και ανθρώπους που οδηγούν σε διαδρομές DH, αγωνιζόμαστε για χώρο τόσο πολύ: D

Ο Mike εκτιμά μια κοινότητα ίσως 500 αναβατών στην Ελλάδα. 500. Στη χώρα. Ωστόσο, κατασκευάζει μονοπάτια και αποκτά πρόσβαση (είχε καταφέρει να περάσει από ένα εθνικό πάρκο για να μπορέσει να βγει εκτός ωρών!).

Ας δούμε λοιπόν τις ακτές μας. Έχουμε δεκάδες χιλιάδες αναβάτες σε αυτή τη χώρα. Σε σύγκριση με την Ελλάδα (εθνικός μισθός, € 500, ένα μήνα), έχουμε και χρήματα. Εάν όλοι εφαρμόσουμε την πίεση με τον σωστό τρόπο, με τους σωστούς ανθρώπους, θα μπορούσαμε – νομίζω – να πιέσουμε για πολύ καλύτερη πρόσβαση για τους αναβάτες σε όλη τη Βρετανία. Ναι, πρόκειται για μια διαφορετική χώρα και ναι υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες και πράγματα, αλλά υπάρχει περισσότερος από εμάς τώρα και αν οργανωθούμε πίσω από τους οπαδούς του Peak District MTB, Ride Sheffield και Open MTB, η φωνή μας δεκάδων χιλιάδων Θα ακουστεί.

Ίσως να είμαι ακόμα σε κατάσταση διακοπών. Ίσως το σωρό των ράβδων που είχα χάρη στα αναστρεφόμενα φρένα έχει μολύνει το κυνικό μυαλό μου – αλλά ίσως, ίσως, ίσως να επισκεφθεί κανείς κάπου που είναι μερικά χρόνια πίσω από το σημείο όπου είμαστε με τον ΜΤΒ σε αυτή τη χώρα για να σας φτιάξουμε Συνειδητοποιήστε πόσο μακριά έχουμε έρθει και πόσο μακριά μπορούμε να προχωρήσουμε με λίγη προσπάθεια.

Φανταστείτε λίγο στην Κρήτη; Πέταξα στα Χανιά για επιστροφή περίπου £ 150 από το Leeds-Bradford. Το Ride Culture cafe βρίσκεται στην περιοχή του παλιού λιμανιού των Χανίων και το Ibis Mojo HD ήταν 50 € με οδηγό. € 35 χωρίς. Το καφέ ήταν επίσης λαμπρό. Ζουν ποδηλασία. Τώρα, προτού να κατηγορήσω ότι ήταν απλώς μια αγγελία, ήταν μια πληρωμένη για βόλτα που είχα οργανώσει ενώ ήμουν σε διακοπές. Και ήταν τόσο καλό που ήθελα πολύ να εξετάσετε το ενδεχόμενο να πάτε πάρα πολύ